Lente laat zien dat ...

Opeens was de grauwe, troosteloze wereld bedekt met een bloementapijt. Opeens was de zon er weer. En op een zo'n lentemiddag vroeg mijn man: Zullen we ergens heen gaan? Ik zei ja en we reden met de auto naar de botanische tuin van Wageningen.

 

Vandaag bekeek ik de foto's die we toen namen. Lekker nagenieten. En ik dacht aan de quote, die ik vorige week ergens las:

Lente laat zien wat God kan doen met een vieze kleurloze wereld. 



Een geweldig gedachte om over na te denken toch? Het kan helemaal mis zijn in je leven. Het kan zijn dat elke nieuwe dag je bang maakt. Misschien ben je te moe bent om iets te doen. Geef de moed niet helemaal op. God zegt: Ik maak alle dingen nieuw.
 

 

Hij verandert de winter in de lente. Hij kan mijn last in een zegen veranderen. Ik besef dat al mijn inefficiënte wegen Hem niet uit de hand lopen. Het zou zo maar kunnen dat dingen die nu nog pijn doen, ooit een belangrijke schakel vormen in Zijn plan. Daar zal ik me dat echt over verwonderen!

 

The wilderness and the dry land shall be glad;

and the desert shall rejoice,

and blossom as the rose.

 

Maar Hij zal komen!

Ik wil graag een blij mens zijn. Geen piekeraar of doemdenker. Soms is dat heel moeilijk. Leven met vreugde. Hoe doe je dat toch? Ik schreef er eerder over.

 

Wees niet bedroefd,

 want de vreugde van de HEERE, dat is uw kracht.

 

 

 

 

In december schreef ik: Ik vind blijvende vreugde in God. En ik zie glimpjes van die vreugde die zomaar in mijn schoot geworpen worden. Zingen op de puinhoop van je bestaan omdat Jezus gekomen is in onze chaos om ons steen voor steen op te bouwen.

 

Ik zing niet

Maar op dit moment zing ik niet. Ik zit. Ik kijk om me heen. Zal de woestijn van mijn leven echt gaan bloeien als een roos? Wanneer dan? Zal mijn angst ooit voorgoed verdwijnen? En hoe moet ik omgaan met pijn als mijn pijn chronisch blijkt te zijn?

 

 

 

 

But they that wait for Jehovah shall renew their strength;

 they shall mount up with wings as eagles 

 

 

Hij zal komen

Wacht op Hem, zeg ik tegen mezelf. Heb geduld met jezelf. De tijd om te zingen komt wel weer. Hoop, wacht, vertrouw! Laat de moed niet zakken. Er zijn dagen vol angst, verdriet en pijn. Maar Hij zal komen! Hij zal je nieuwe kracht geven!

 

En ... opeens zie ik de glimpjes van vreugde weer.

 

Als ik het niet vast kan houden

 

Ik heb allerlei dingen in mijn handen gehouden
en ik ben ze allemaal kwijtgeraakt; maar wat ik in
Gods handen heb gelegd, bezit ik nog steeds.

~ Corrie ten Boom

 

 

 

Kwijtraken

Eerst vond ik het citaat. Daarna het plaatje. En toen plaatste ik het op Facebook. Mijn gedachten gingen als vanzelf terug naar het kindje dat niet groeide. Ik heb het nooit in mijn handen kunnen houden. Ik ben het kwijtgeraakt. Het stierf een onzichtbare dood. Ook dacht ik aan mijn andere kind. Onze eerste jongen. Zijn tweede naam is Jonathan. Geschenk van God! Dat blijft hij ook. Maar hij is weggeglipt uit mijn handen toen hij langzaam de grip op zichzelf verloor.

 

Gods handen

Ik ben zo blij dat het citaat van Corrie ten Boom niet stopt bij het woordje kwijtgeraakt. Corrie heeft het over Gods handen. Dat betekent impliciet dat er een veilige plek is voor mijn gevoelens rondom iets dat ik kwijtraak. Of iemand die ik kwijtraak. Ik denk opnieuw aan het mini-mensje. Ik raakte het kwijt maar God nam mijn kindje op en droeg het Zijn heiligdom binnen, als een kostbaar kroonjuweel. En mijn zoon? Moeilijk. Maar niet onmogelijk. Ik leg hem èn mijn pijn, in Jezus handen.

 

 

 

 Soms gelovig,

soms met een hart vol pijn

 soms in tranen,

beveel ik mijn geest

 en mijn lichaam,

al mijn kinderen

en wat me bezighoudt

in Gods handen.

Waar dacht jij aan bij dit plaatje?

Linked to: The Weekend Brew
 

ALS JE NIET WEET HOE JE VERHAAL AFLOOPT

Soms zit je er opeens midden in. Nooit had je zorgen maar plotseling is alles anders. Van gekkigheid weet je niet meer wat je moet doen. Zoveel vragen ...

Zoveel vragen kunnen er dan in je hoofd rondspoken. Misschien twijfel aan mezelf. Of je bent wanhopig omdat je huwelijk op instorten staat. Het kan zelfs zijn dat een ziekte je leven binnen gekomen is en alles in een ander perspectief zette. Hoe moet het verder? Moeilijk om een pasklaar antwoord te vinden. Leven met een beproeving is vaak een zoektocht.

Ik las vandaag een mooi citaat en deelde die op mijn Facebook-pagina Als je niet weet hoe jouw verhaal af zal lopen, denk dan dit

God is altijd bij je, wat er ook gebeurt.
Hij is sterker dan de beproeving
waar jij nu mee te maken hebt.
Je kunt Hem vertrouwen.
Zelfs als je niet altijd kunt zien
hoe je verhaal af zal lopen,...
dan nog mag je weten dat Hij de uitkomst
in Zijn handen heeft.

Denise Jackson

Denise Jackson, van wie het citaat is, heeft een boekje geschreven dat in het Nederlands vertaald is. Het is een onroerend en persoonlijk verhaal van een vrouw met huwelijksproblemen. Zij ontdekte dat als ze aan Gods hand liep, Hij haar leidde naar een leven dat dieper en waardevoller was dan ze ooit kon voorstellen. Over die ervaring zegt ze:

Op dat moment richtte ik mijn blik alleen nog op Jezus. Ik geef het op! snikte ik. Ik geef het op. Ik weet dat U voor mij zult zorgen; ik laat het allemaal los. U moet me hier maar door heen helpen. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik mijn eigen wil volledig losgelaten had. Ik deed afstand van mijn verlangens. Van mijn behoefte om Alan kostte wat kost vast te houden. Ik liet alles los en gaf het volledig aan God.

Als je van streek bent door de onverwachte wendingen in je leven is dit boekje een mooi hulpmiddel. Het gaat onder andere over de kracht van het gebed, liefde in plaats van bitterheid, berouw, thuiskomen, wie er achter het stuur zit en over Gods plan ontdekken.

Citaat

God biedt ons het soort hoop aan dat sterker is dan de dood, sterker dan ziekte en sterker dan de meest beroerde omstandigheden. Als we op Hem hopen, weten we dat al onze beproevingen tijdelijk zijn en dat Hij te midden van al deze dingen naast ons staat.