De laatste tijd vraag me af of ik ooit zo genoten heb van de glans van het gewone. Toen alles voor de wind ging, besefte ik niet hoe mooi eenvoudige dingen kunnen zijn. Ze zijn kostbaar!
De glans van het gewone
Terwijl ik dit opschrijf, denk ik terug aan het uitje van vorige week. Het was een eenvoudig uitje. Niet duur. Ik ging met de jongste twee naar het blote voeten pad We liepen over modderige paadjes, moesten bukken in het bamboebos en voelden de dauw onder onze voeten als we door het gras gingen. Het gouden zonlicht scheen tussen de takken door. De glans van het gewone maakte me helemaal blij. Eigenlijk is het eenvoudige zo bijzonder!
Mijn eigen weg
Lopend op heb blote voeten pad, trok ik onwillekeurig de vergelijking met mijn eigen weg. Denkbeeldige kuilen kan ik soms ontwijken. Maar niet altijd. Ik zak soms weg in drijfzand en krijg smerige voeten. Sommige seizoenen kom ik niet zo hard vooruit als ik zou willen, omdat er allemaal stenen op mijn pad liggen! Toch bloeien langs het onbekende kronkelpad van mijn leven vaak de mooiste bloemen!
Flowers grow out of dark moments.
En God geeft ook oases. Rustpauzes. Hij zegt:
'Kom mee naar een eenzame plaats, alleen, en rust wat uit.'
Geniet jij van ook de glans van het gewone?