Over een lelijke vogel en een mooie Bijbeltekst.

Als het niet de bedoeling was dat we telkens opnieuw zouden beginnen;

zou God ons dan een maandag gegeven hebben?

 

bron: autosticker

 

  

Mijn dochter moest pas om half tien beginnen. Toen ik haar uitgezwaaid had pakte ik mijn spullen om stille tijd te houden. Zoals je op de foto hierboven ziet was het prachtig weer en kon ik buiten zitten. Stille tijd met God. Ik vertelde Hem, dat ik het weekend heel zwaar vond.

 

Jojo-effect 

Elke dag is een cadeau van God. Dat probeer ik zo te zien. Door jaren van worsteling heb ik geleerd dat ik me niet moet laten  leiden door de dingen die ik niet op kan lossen. Toch heb ik regelmatig last van een jojo-effect. Dat ik me wel bezorgd maak. Of tob. Stress is vaak mijn metgezel. Echte stress, die voortkomt uit dingen die niet op te lossen zijn maar wel als een donkere wolk boven ons gezin hangt. Hoe ga je daar mee om? 

Jonge raven

Zo zat ik vanmorgen in de achtertuin. De lentezon verwarmde me. En ik bad. Ik legde alles in Zijn hand. Op dat moment streek er een raaf neer op de schutting. Grote vogel. Hij keek me aan. Toen ik me bewoog, vloog hij onmiddellijk omhoog naar de boom en begon schor te schreeuwen. Heel lelijk. Bah, geef mij maar een roodborstje. Of een vink. Toen opeens dacht ik aan die tekst uit de Bijbel over de jonge raven. Dat God hun voedsel geeft als ze erom roepen. Hun geluid hoor je op het filmpje hieronder :-)

 

He gives food to the wild animals and feeds the young ravens when they cry.

 

Niet hopeloos
Raven zijn niet zo geliefd. Ze zingen niet mooi maar God hoort hen wel. Dat was een regelrechte bemoediging voor mij. Ook al is stress mijn metgezel, ook al is mijn gebed zo lelijk als het gekras van de jonge raven ... mijn situatie is absoluut niet hopeloos. Want Hij hoort mij. Hij is bij mij in iedere situatie. Hoe donker ook.

Heer, er is in uw gevallen wereld heel wat om zorgen

over te maken. Maar U heeft mij bevolen ermee te stoppen.

'Lieve help!' Ik weet niet hoe, Heer, help mij. Zie mij

aan, al tobbend. Hoe kan dit Uw wil zijn? Vergeef mij

dat ik mijn zorgen niet aan U tovertrouw. Mijn geest zal

beginnen te luisteren naar Uw helpende woorden van vrede.

Zegen mij hier Heer; zegen mij - nu. Dank U. Amen

 

Jill Briscoe

 

 

Misschien vindt jij raven mooi :-)

Heb je ooit een les geleerd van dieren?

 

 

Uithuilen bij God

Vorige week woensdagavond bracht mijn dochter naar haar flat terug, nadat ze een dagje thuis geweest was. De weg, die door het bos slingerde, leek zo onwaarschijnlijk mooi! De ondergaande zon zette struiken en boomkruinen in gouden gloed. Toen we het Doornse Gat passeerden, keken mijn dochter en ik elkaar even aan. Ik klemde mijn handen om het stuur en lette gauw weer op de weg. Het fraaie recreatiegebied heeft zijn betovering verloren. Het een onheilsplek, waar een jonge man zelfmoord pleegde. Vlakbij Doorn zagen we politieauto's van het opsporingsteam, op zoek naar de vermiste zoontjes van deze man. Het was een vreemd ritje naar de flat van mijn dochter! Ze vertelde me dat ze niet meer overal in het bos mocht joggen nu er gezocht werd naar de jongetjes.

 Hoe kan de schepping zo mooi zijn, als er zoiets droevigs aan de hand is?

Een zeepbel
Zondagavond vroeg mijn zoon of de jongetjes al gevonden waren. Ik besloot eerlijk te zijn en zei: 'Ze zijn gevonden in een sloot'. Ik zag de hoop uit zijn groene ogen verdwijnen. 'Ze hebben niks gedaan!' zei hij timide terwijl hij het trapje van zijn bed opklom. Ik probeerde hem te troosten maar het was moeilijk. Dat een papa zoiets kan doen ... zijn veilige wereld leek uit elkaar te spatten als een zeepbel. Ik verzekerde hem dat we veel van hem hielden en gaf hem ruimte om verdrietig te zijn. En er over te praten.

Deze wereld is geen veilige plek

 

 

Uithuilen bij God
De verschrikkelijke gebeurtenissen in de wereld werpen me terug op God.Wat ik moet zeggen, tegen de kinderen als ze verdrietig of bang zijn? Hoe kan ik hen troosten?  Hoe vind ik zelf troost? Mijn angst en onzekerheid stimuleren me God te zoeken. Tijdens mijn Bijbelstudie ( psalm 27) las ik deze morgen:

In times of trouble He will shelter me;

 He will keep me safe in his Temple

and make me secure on a high rock.

 

Als anderen mij verlaten, wil God voor interne veiligheid zorgen. Hij is een Schuilplaats, ook als het niet goed gaat. Omstandigheden zijn niet weg redeneren maar midden in de misère biedt Hij Zijn aanwezigheid aan. Mijn angst, en de angst van onze kinderen hoef ik niet te ontkennen, maar het is goed om die terugbrengen tot normale proporties. Zondag was ik zo geschokt dat ik echt niets wist te zeggen. Nu mag ik hen op Jezus  wijzen. Voor Hem hoef ik me niet groot te houden. Ik hoef me ook niet op te tutten. En zij ook niet. We mogen gewoon bij Hem uithuilen. en zeggen:

 

 'Hoor, o God als ik huil. Toon genade en antwoordt mij ...' 

 

 

Dankbaar vandaag voor:

* het knuffelen van mijn kinderen deze dag.

 

Hoe ga jij om met al de tragedie in het nieuws?

Als je kinderen hebt, hoe  praat je er over?

Heb je ooit Gods aanwezigheid ervaren in een slechte periode? 

Waar ben jij dankbaar voor?

 

VAKANTIE (en keuzes maken)

Ik ben terug in mijn huis na een weekje weg in eigen land. Een week vol gezelligheid, zonneschijn, regen, dauwdruppels, fluitende vogels en vooral veel rust.

Geen internet. Wel boeken, koffie en een zwembad.

Tijdverspilling

Terwijl de kinderen vrienden maakten op het vakantiepark, dronk ik koffie, las ik mijn acht bibliotheekboeken uit, deed Bijbelstudie, kletste met andere mensen en ging af en toe (met frisse tegenzin) zwemmen. Het boek Rust van Carianne Ros zette me aan het denken. Ze schrijft dat veel dingen, die we doen tijdverspilling zijn. De maatschappij waarin we leven eist veel - en we willen continu meer. Ze stelt mij in haar boek deze vraag:

Wil jij hieraan meedoen? Welke ballast moet jij loslaten? Welke spullen en welke bezigheden hebben geen echte toegevoegde waarde in je leven? Wat belemmert je om het leven te leiden dat God voor jou voor ogen heeft?

Ik vroeg mezelf af: besteed ik tijd aan nutteloze dingen? Wat zijn mijn tijdverspillers en wat niet? Wil ik iets veranderen? Wat dan? Hoe dan?

 

Hou je meer van Mij?

Een voorganger 'preekte' niet zo lang geleden over Jezus en Petrus. Eén vraag ben ik niet vergeten. Jezus vraagt: "Heb je Mij liever dan al deze dingen? Hou je meer van Mij, dan van de dingen waar je zo mee bezig bent ..." In de vakantie dacht ik daar over na. Het liet me niet los. Dat heb je soms.

 

Dag Facebook!

Aan het eind van deze vakantie besloot ik een poosje te stoppen met Facebook en Pinterest. 's-Avonds na zevenen, niet meer op het www. Deze tijd wil ik inzetten voor andere dingen. Dingen die er echt toe doen. En nee, dit betekent niet dat jij ook moet stoppen. Het was heel bijzonder om een week zonder internet te zijn. Er ontstond ruimte om na te denken. Ik werd leeg/stil voor God. Kwam ook dicht bij mijn pijn en ontdekte opnieuw de dingen, waar ik voor wil leven.

 

Ik heb het boek van Carianne Ros nog niet uit. Momenteel lees ik het hoofdstuk: Leef je ideale leven. 

Geef jezelf elke dag iets om naar uit te kijken. Verheug je in je dagelijkse leven en niet alleen tijdens die ene vakantie in het jaar. Elke dag is een cadeau van God. Dus zorg dat je minstens elke dag één ding doet waar je blij van wordt.

Vragen uit het boek

• Schrijf op hoe jouw ideale leven eruitzien
• Waar zou je wonen?
• Wat voor bezigheden zou je hebben?
• Waar zou je je tijd aan besteden?
• Hoe zou je reageren in stressvolle situaties?
• Hoe zou je je tijd met je partner, je familie het liefst willen besteden.

Quilt of love: over mijn levenstapijt

Kristin Bridgman heeft een mooie blog. Zij schreef ooit over Quilts of Love en plaatste daar mooie foto's bij van allerlei quilts, die ze zelf maakte. Neem eens een kijkje op haar blog! Haar moeder stuurde haar een verhaal. Ik noem het een oud Amerikaans verhaal. Ik vroeg aan Kristin of ik het over mocht nemen. En schreef mijn eigen versie.  De bovenste foto zijn van Kristin.  (dank je wel Kristin )

Ontmoedigd

Ik zit geknield in de grote zaal in afwachting van de ontmoeting met mijn Heer. Naast me zitten anderen. Sommige ken ik, anderen niet. En overal zijn engelen druk aan het werk. Ik kijk met brandende ogen naar mijn stapel quiltvierkanten. Een engel is ingespannen bezig de stukken aan elkaar te naaien om er zo een tapijt van te maken, dat mijn leven moest voorstellen. Ieder van ons heeft een eigen stapel quiltblokken. Ik huiver en schuifel ongemakkelijk heen en weer op mijn plek. Wat zien mijn vierkanten er haveloos en gerafeld uit. Ze horen bij een deel van mijn leven dat moeilijk was. Bij de uitdagingen en verleidingen waarmee ik geconfronteerd werd in het dagelijkse leven. En bij de ontberingen die ik doorstaan heb. Ik worstel even met de herinnering en kijk naar de stof in de handen van de engel. Om moedeloos van te worden. Wat een scheuren, wat een gaten. Stiekem kijk ik om me heen naar de anderen. Pijn stroomt door me heen. Moet je hen zien: zij hebben alleen maar enkele kleine gaatjes. Wat verdwaalde scheurtjes, die ze zelf al dichtgestopt hebben. Hun wandtapijten zitten vol rijke kleuren en heldere tinten en verbazingwekkende patronen. Ontmoedigd draai ik mijn hoofd naar mijn engel, die nog steeds bezig is om de rafelige vierkanten aan elkaar naaien. Tranen prikken in mijn ogen.



Bron

 

Mijn beurt om op te staan

Als alle engelen klaar zijn valt er een diepe stilte. De tijd is aangebroken om onze levenstapijten te laten zien, tegen het licht van de Waarheid en ze te tonen aan onze Schepper. Iedereen om me gaat alvast staan. Ik niet. Ik durf niet want ik zak bijna door de grond van schaamte. Ik heb geen mooie tapijt zoals zij. Ik was geen bezitter van aards fortuin in mijn leven. O ja, ik had lief en lachte veel. Maar ik kreeg later ook te maken met een hardnekkige ziekte die alles bedierf. Ik worstelde er mijn hele leven mee. Er waren tijden dat valse beschuldigingen me verlamden. Ik moest vaak opnieuw beginnen. Had moeite om te stoppen met zondigen en ik viel regelmatig voor verleidingen. Bijzonder: op de één of andere manier kreeg ik steeds weer de kracht om op te staan als ik gevallen was. En bracht de nachten door in gebed. Niet allemaal natuurlijk. En dan smeekte ik om hulp in mijn leven. Ik bracht al mijn zonden tot Jezus. Opnieuw en opnieuw. Het moeilijkst in mijn leven was de spot van anderen om me heen. Veroordelende blikken. Mijn engel knikt naar mij en spoort me zachtmoedig aan om op te staan. Jouw beurt. Ik raap mezelf op en sta voor mijn Schepper. Ik durf Hem niet aan te kijken. Met trillende armen houd ik mijn wandtapijt omhoog naar het Licht. Ik had het graag beter gedaan Heer. Ik had meer overgave willen hebben en mooiere kleuren in mijn leven. Meer dankbaarheid en…  Ik tuur met prikkende ogen naar de haveloze vierkanten van mijn levenstapijt. Naar al die gaten en scheuren en opnieuw springen de tranen in mijn ogen.

 

 

bron

 

Verwondering

Opeens hoor ik dat iedereen om me heen zijn adem inhoud. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen vol verwondering naar mijn quilt staart. Waarom? Ik kijk ook en het eerste dat ik zie is Licht. Helder Licht stroomt door de gaten en scheuren en het creëert een beeld op mijn levenstapijt. Ik sta oog en oog met Christus. Zijn beeltenis in mijn tapijt? Ik zak door mijn knieën en Zijn ogen ontmoeten die van mij en met warmte zegt Hij: Elke keer dat je je leven aan Mij gaf, werd jouw leven Mijn leven. Jouw ontberingen werden mijn ontberingen. Jouw strijd werd Mijn strijd. Zie je het vele licht in het wandtapijt? Elke lichtsprankeling was het moment dat je een stap opzij deed. Je zonden beleed en jezelf verloochende. Je liet Mij liet werken in de chaos van jouw leven.

Each point of light in your life is when you stepped aside and let Me shine through,

until there was more of Me than there was of you."

 Ik leg mijn hand in die van Hem en volg Hem zonder één seconde te aarzelen.

 

***

Vraagjes

* Kan jij quilten?

* Heb jij een quilt?

* Is quilten echt iets Amerikaans/Canadees?